>fotografie Erwin Olaf 1985

De installatie aan de Kromboomssloot 55 heeft tot doel de relatie tussen beeld en muziek te onderzoeken.
Ik schilderde de wand blauw en tekende tijdens een muziek sessie met scherpe voorwerpen en krijt op en in de huid van de blauwe wand.
De studio van Erwin Olaf bevond zich in 1985 aan de achterkant van de blauwe wand in het kraakpand aan de Kromboomssloot.
Erwin stond ineens in de ruimte, zag mijn werk en bood aan mij te fotograferen in mijn werk en als tegenprestatie zou hij mijn werk weer gebruiken in een foto-opdracht die hij had.
De dia's gebruikte ik in een advertentie en verstofte in mijn archief.

Voor muziek of geluid zocht ik regelmatig samenwerking, zo maakte ik voorstellingen met Louis Blonk, tekende met drummers uit Chana.
Interactie op sonates van Bach met de violiste Katharina Schönberg binnen een installatie in Kiel 1987 , en in een WO-2 bunker op het eiland Sylt , met Michael Pestel, klarinet.
Het bewoog op de rand van performance en installatie aangezien het mij om het eindbeeld ging.
Ik was niet gewend aan het idee dat ik ook performer kon zijn.
De eind beelden en de registraties van de installatie, zoals ook hier met de sprongen er in, suggereerde dat dat zo was.
En zo kreeg ik uitnodigingen voor performance festivals in Lokaal 01 Breda, Makkom Amsterdam, De Zaak Groningen, Spazio Arka Sardinië en Werkstatt Odem Hannover, etc.
terwijl ik mij eigenlijk klassiek schilder, graficus voelde.

Later werk ging over fysiek handelen en zo werkte ik een lange periode in het EKWC met klei in reeksen van met filmcamera geregistreerde handelingen.
Performances met klei in de stilte van de studio. 72 uur beeldmateriaal en duizend kilo gestolde actie.
Daarna heb ik die kleiwerken ook weer gebakken en in houten kisten tentoongesteld, opnieuw een installatie.
De beelden op monitoren van de handelingen er naast. Weer later heb ik die gestolde acties in beton gebruikt voor een keramische vloer. Ik kreeg hiervoor een studio bij Hurks beton Eindhoven in de fabriek. De vloerdelen maakte ik voor de universiteitsbibliotheek van Amsterdam.
In de ontvangsthal bij Hurks hangen nog twee grote reliëfs.

Ik wilde bij de presentatie in de bibliotheek de acties weer tonen op monitoren zodat de verbinding er weer zou zijn tussen de handelingen en de werken in de vloer.
Door veranderingen binnen het fonds voor de kunsten stopte de financiering in de laatste fase.
Tegenwoordig hangen in die ruimte beeldschermen en het moet geen probleem zijn daar nog eens naar te kijken.
Schrijven is een handeling, boeken zijn het resultaat.
Handelingen in de klei en gestold in de vloerdelen, daarin lag voor mij de verbinding met de bibliotheek.

ik wilde schrijven over de zee,
In 2004 op Sardinië onderzocht ik de paralel tussen schrijven en tekenen met schrijver Maya Rasker tijdens een performance.
De aanslagen op het toetsenbord werden versterkt en klonken als salvo's in de ruimte.
Zij zocht verbinding door haar beleving te beschrijven, terwijl ik dat deed door te tekenen op een tussen ons in gemonteerd raam.

Zijn de indrukken waar we in de verschillende disciplines op reageren hetzelfde, en zijn daarmee de processen waarmee we vertalen overeenkomstig?
Sommige voelen wel heel dichtbij, en raken mij zo, dat ze me aanzetten.
Al is het maar tot dansen.